De bosuil bij het museum

Jules Klees geeft in het winterseizoen ’s avonds een zaag-en slijp cursus. Op een avond in maart kwam hij om kwart voor zeven bij het museum voor het geven van de cursus. Het was een enorm spektakel rond de eikenboom waarin de uilenkast hangt.

‘Een aantal merels en mezen had de bosuil gezien en vond het nodig hem eens flink te gaan uitschelden’, vertelt Jules. ‘Ik had deze uil nog niet eerder gezien rond het museum, maar verleden jaar tijdens een slijpcursus wel eens horen roepen.’

Begin maart zag Jules de uilenkast op de grond liggen. Hij was gevallen omdat de achterste ophanglat verrot was. Jules: ‘Dus heb ik deze van een nieuwe lat voorzien en weer opgehangen. Ik was allang blij dat er geen eieren of jongen in de kast zaten. Wel kon ik zien dat er activiteit in de kast was geweest.’

Jules weet uit ervaring veel van de bosuilen en kent ook hun gedrag en dat van zijn belagers. ‘Tegen de avond gaat de bosuil in de vliegopening zitten en in de schemer vliegt hij uit. Wordt hij dan gezien door merel, mees of gaai, dan komen al die soortgenoten uit de wijde omgeving rond de plaats waar de “Misdadiger” zit om hem uit te schelden. De bosuil trekt zich dan terug in de kast tot het weer rustig is geworden. Dus een kwartier geduld en ja hoor, de bosuil gaat weer in de uitvliegopening zitten. De cursisten en ik hebben de bosuil prachtig kunnen zien en vijf minuten later vloog hij uit en ging op jacht. Misschien ging hij eerst zijn slapende uitschelders opsporen om deze te verschalken.

Of hij nu aan het broeden is, dat weet ik niet. Het kan net zo goed de slaapplaats van een mannetje zijn. Een ding is zeker. De kast is niet voor niets gemaakt!

Jules heeft een verzoek aan onze vrijwilligers. Iedereen die tegen de schemering bij het museum is wordt verzocht even te letten op de uilenkast (hoog in de eikenboom voor de tuinschuur). En kijk dan vooral of je jonge bosuilen ziet. Jules: ‘De jonge bosuilen kruipen als ze groot genoeg zijn uit het nest en gaan dan meestal hoger in de boom zitten. Zie je een aantal witte bolletjes met donsveren, meestal naast elkaar op een tak in de nestkast boom, dan heb je jonge bosuilen gezien. Meld het me, want ik blijf graag op de hoogte van familie bosuil!’