Wie is Sandra de Maesschalck
Nieuwsgierig naar vulkanen, plaattektoniek, gesteenten en mineralen
Naam: Sandra de Maesschalck
Taken: Bestuurslid
Door: Hans van Sunder
Na haar diploma HBS B wilde de in Amsterdam geboren Sandra – die haar jeugd doorbracht in de Bos en Lommer – biologie gaan studeren aan de UvA. Eigenlijk vond ze vooral biochemie interessant, vandaar haar uiteindelijke keuze voor scheikunde. Omdat ze door het vele lab-werk erachter kwam dat ze scheikunde eigenlijk maar giftig vond, kwam het goed uit dat de UvA op het Roeterseiland ook een Geologisch Instituut had. Daar deed ze naast scheikunde, geologie als bijvak. Vulkanen, plaattektoniek maar ook gesteenten en mineralen maakte haar nieuwsgierig. Bijkomend voordeel was dat het vak geologie aan haar oma was uit te leggen, wat veel moeilijker was bij scheikunde.
Dus stapte ze over naar een doctoraal geologie waar veel veldwerk bij kwam kijken, waardoor ze drie keer twee maanden in Zweden (Bergslagen) heeft gekarteerd. Het Geologisch Instituut van de UvA was in die tijd nogal anarchistisch ingesteld.. Er werd alternatief veldwerk gedaan en soms grote tochten ondernomen. Zo trok zij o.a. met Jan Smit met z’n zessen in drie oude Renaults 4 in drie maanden tijd vanuit Amsterdam door de Sahara naar Monrovia. In 1980 studeerde Sandra af in de geologie (petrologie, mineralogie, ertskunde).
Via haar echtgenoot kwam ze in Ethiopië terecht. Ze stond inmiddels ingeschreven bij het ministerie van Buitenlandse Zaken/ UNDP (United Nations Development Programme) en kreeg werk als chemicus in Addis Abeba, waar ze voor het Minestry of Mines werkte. In die baan deed ze soms ook veldwerk bij de Soedanese grens. Nadat ze door UNDP was overgeplaatst naar Tanzania deed ze daar van ’83 tot ’86 aan o.a. goudexploratie en leefde de helft van de tijd in een tent in het veld.
Mid jaren 80 was er door de slechte economische situatie bij UNDP weinig vraag meer naar ertsexploratie-geologen. Eenmaal terug in Nederland haalde ze bij de Gemmological Association in Londen haar f.g.a. en begon op de VU een promotieonderzoek aan ‘fluid inclusions’ in saffieren van Sri Lanka. Daarnaast ging ze aan de slag in de Bèta Bibliotheek van de VU als vakreferent aardwetenschappen en natuurkunde. Ook werd haar gevraagd de oude bibliotheek van het Geologisch Instituut van de UvA te saneren en te integreren in de VU-bibliotheek. Door de komst van haar twee kinderen en met een parner die in het buitenland werkte, kwam het niet tot het afronden van de promotie en bleef het bij de publicatie van drie artikelen.
Na in 1999 met het gezin een jaar in Kuala Lumpur te hebben gewoond keerde ze opnieuw terug naar Amsterdam en ging aan het werk als projectmanager beeldbank bij de UBVU. In 2014 vond er op de VU een grote reorganisatie plaats en Sandra verloor haar baan. Daarna heeft ze op de VU allerlei werk gedaan (o.a. bij lerarenopleiding) en zat ook in de OR, waar ze de laatste jaren voor haar pensioen ambtelijk secretaris was.
Die opgedane ervaring komt nu goed van pas. In 2020 ging Sandra met pensioen en zag een advertentie van het museum staan. Na een gesprek met Wout Goetzee kwam ze in de Muscom terecht. Ze heeft samen met Henk Schuur en Bertus de mineraalkasten heringericht. Sinds januari 2022 is Sandra lid van het bestuur.. Ze houdt zich onder meer bezig met de collectie en onderhoudt contacten met universiteiten. Haar kwaliteiten liggen volgens haarzelf op het organisatorische vlak. Ze vindt het mooi om te zien hoe wij met alle vrijwilligers het museum runnen en loopt warm voor mensen die met ideeën komen.